Ilha Grande en Paraty

Lang zal ik leven, lang zal ik leven! Vorige week woensdag, 20 juli, ben ik 23 geworden. Eigenlijk hadden we voor Mark zijn verjaardag in maart al bedacht dat we geen cadeautjes voor elkaar zouden doen maar dat we allebei op onze verjaardag de hele dag mogen kiezen wat we willen doen. Bij mij ging dat helaas niet op..

Dinsdag de 19e zijn we van Mendoza naar Buenos Aires gevlogen en hoopten we onze tassen in een kluisje op het vliegveld te kunnen doen zodat we ’s avonds lekker uit eten konden om mijn verjaardag alvast een beetje te vieren. Op het vliegveld in Buenos Aires bleek al snel dat er geen lockers waren en –zo servicebiedend als ze zijn, de lieverds- bood onze vliegmaatschappij LAN geen optie tot het bewaren van onze tassen zodat wij de stad in konden. Toen dus maar besloten om toch een hostel te boeken, ook al moesten we de volgende ochtend al om 6.00 uur vliegen. Er was weinig anders dan het Tango Backpackers Hostel beschikbaar en het viel helaas super tegen. Een heel erg groot party-hostel en we lagen niet bij elkaar op de kamer want we hadden de laatste 2 bedden in het hele hostel. Het vleesrestaurant waar we heen wilden zag er super leuk uit maar de mevrouw bij de deur meldde dat ze pas om 22.15 uur open zouden gaan. Gezien we op tijd naar bed wilden omdat we vroeg op moesten leek het ons niet handig om om die tijd nog een kilo vlees weg te gaan werken en dus zijn we terecht gekomen bij een sushi-restaurant, op verzoek van de bijna-jarige. Ook heel vervelend. We hebben heerlijk gegeten en sinds tijden weer een rose gedronken! De nacht van de 19e op de 20e was erg slecht door alle party-jeugd in ons hostel die niet zo goed snapten dat er ook mensen aanwezig waren die wel voor 3.00 uur al wilden slapen en we waren allebei ook nog eens misselijk van de sushi. Na ongeveer 1,5 uur slaap ging de wekker om 3.15 uur en hielden we een taxi aan naar het vliegveld. Gefeliciteerd Anne, maar nu hebben we haast!

Op mijn verjaardag zijn we ’s ochtends heel vroeg van Buenos Aires naar Sao Paulo gevlogen en hebben we vervolgens de hele dag op het vliegveld en busstation gezeten en gewacht op de nachtbus waarmee we naar het dorpje Angra dos Reis zouden gaan om vanuit daar de boot naar eiland Ilha Grande bij Brazilie te nemen. Over die dag is dus niet veel te vertellen, gezien we letterlijk niets hebben gedaan buiten onszelf vervoeren van vliegveld naar busstation.
De nachtbus was door de bergen en dus werden we ’s nachts regelmatig wakker omdat we bijna uit onze stoelen rolden maar buiten dat was het een snel en prima ritje met stoelen die lekker ver plat konden. Om ongeveer 5.15 uur kwamen we aan in Angra waar we besloten te wachten met naar de haven lopen tot het licht werd ivm veiligheid. Onze eerste indruk van Brazilie was goed omdat de natuur meteen erg tropisch en zomers aandeed met veel planten, palmen en groen en veel vogelgeluiden. De boot die om 8.00 uur vertrok bleek niet de ferry voor 4 euro te zijn maar een catamaran die er een uur minder over deed om bij het eiland te komen maar die 12 euro kostte. De goedkope ferry ging pas om 15.00 uur dus besloten we dat we gewoon lekker op het eiland wilden zijn en toch de dure boot te nemen. Een fijn bootritje met opkomende zon bracht ons naar het zonnige, zomerse, tropische, kleurrijke, Braziliaanse eiland Ilha Grande. We hadden Hostel Holandes al gereserveerd dus na een fikse zoektocht, verdwaald zijn en lieve behulpzame locals met uitgebreide routebeschrijving waar we geen chocola van konden maken omdat Portugees een onverstaanbaar taaltje blijkt, vonden we toch ons hostel. Een fijn, schoon kamertje in het hostel met grote tuin wachtte op ons en na daar onze spullen gedropt te hebben zijn we over het eiland gaan wandelen. Het was super lekker weer en daar waren we erg blij mee na zo’n lange heenrit. Het eiland is super leuk met alleen maar zandpaden, geen voertuigen op het eiland -de quads die fungeren als ambulance en politiewagen niet meegerekend-, vriendelijke mensen, palmen, strand, zee, bootjes en mooie natuur. We liepen langs de kust via het strand naar een National Park met daarin mooie kleine strandjes en mooie natuur en leuke kleine aapjes. We besloten vandaag nog niet op het strand te gaan liggen en daarmee te wachten tot morgen; vandaag even eiland verkennen en verder niksen en bijkomen.

Vrijdag wilden we erg graag naar het strand maar tijdens het ontbijt begon het helaas te regenen. Ach, dan maar even wachten en wat later naar het strand. Maar het bleef regenen, en regenen. En het regende harder en weer een beetje zachter. En het regende. En uiteindelijk regende het tot de volgende dag. Dus vrijdag hebben we gespendeerd met potjes Yathzee, films kijken op de laptop, lezen, hangmat hangen, heen en weer rennen naar het bakkertje voor lunch en heen en weer rennen naar het kilo-restaurant Biergarten voor avondeten. Kilo-restaurant? In Brazilie hebben ze kilo-restaurants wat inhoudt dat je van een buffet op je bord schept wat je wilt hebben en dat laat je wegen. De prijs wordt vervolgens berekend aan de hand van een kiloprijs. Ideaal want je kunt nemen wat je lekker vindt en je hebt ook nog enigszins in de hand hoe duur het wordt. Er bestaan simpele varianten maar ook varianten waar ze luxere buffetten hebben, zelfs met barbeque-vlees en vis. Ik zeg gat in de markt in Nederland! Oh nee, in Nederland doen we gewoon onbeperkt. Terwijl we door de regen naar dit restaurant renden, hoorden we in een steeg een geluid dat leek op een blazende kat. Toen we keken, zagen we het silhouet van een super grote krab langs het pad. Die was ook een beetje verdwaald geloof ik. Hoewel, het is hem niet kwalijk te nemen want alle paden op het eiland stonden inmiddels volledig blank.

Zaterdag arriveerden Zora en Sebas, het stel waarmee we de tour op de zoutvlaktes in Bolivia hebben gedaan. We wisten dat zij zouden komen en we hebben tijdens de regenachtige ochtend ruim de tijd gehad om bij te kletsen. In de loop van de middag werd het wat droger en zijn we met zijn 2tjes gaan wandelen, dit keer de andere kant op dan de eerste dag, naar nog meer kleine stranden. Helaas moesten we na 20 minuten al weer omdraaien omdat het weer begon te regenen. De rest van de dag hebben we op dezelfde manier gespendeerd als de dag ervoor; met spelletjes en niks doen, want het regende tot na het avondeten.

Zondag was het droog toen we wakker werden, wat al een hele stap vooruit was in vergelijking met de afgelopen 2 dagen. Na het ontbijt, wat hier overigens erg lekker en divers is met fruit, verse cake, muesli en brood, zijn we weer aan de wandel gegaan. Dit maal bergopwaarts en weer naar beneden door de bossen. We kwamen Zora en Sebas tegen bij een restaurantje en daar zijn we voorgesteld aan onze huidige verslaving: acai. Een typisch Braziliaanse lekkernij bestaande uit een half bevroren pasta van acaibessen met daar bovenop plakjes banaan, wat granen en honing. Super gezond en echt super lekker!! We hebben al allerlei wilde fantasieen over het importeren en een winkeltje beginnen in Nederland maar dat is misschien ietwat irrealistisch.. Eind van de middag was de finale van de Copa America –eindelijk- op tv die Mark uiteraard wilde zien en voor degene die het erg graag willen weten: de finale was Uruguay – Paraguay en Uruguay heeft het toernooi gewonnen met 3 – 0. Ik was er een beetje klaar mee en heb lekker in bed Aladin liggen kijken, moet ook kunnen! ’s Avonds hebben we wederom bij de Biergarten gegeten, maar ditmaal met Zora, Sebas en Lucy en Pete; een Engels stel wat Zora en Sebas al kenden. Was erg gezellig! Na het eten zijn we nog een lekkere acai gaan halen want het bleek een gedeelde verslaving onder ongeveer iedereen die het ooit geproefd had!

Jaaaa, zon!! Maandag eindelijk zon toen we wakker werden! Met de groep van het avondeten van gisteravond zijn we vandaag met de boot naar een strand een stuk verderop gegaan. Een van de mooiste stranden van Brazilie, genaamd Lopez Mendes. Vergeet de naam van het strand niet op z’n Portugees uit te spreken met het typische zangerige boogje. We zullen het voor doen als we weer in Nederland zijn. Het boottochtje was heerlijk en duurde een uur en eenmaal daar moesten we nog even over een berg heen klauteren om bij het strand te komen maar het was het waard! De zon en dit super mooie witte strand met jungle op de achtergrond en met helder blauw zeewater zorgden er de rest van de dag voor dat we eindelijk heel erg blij waren dat we de hele reis vanuit Argentinie naar dit eiland hadden gemaakt. We hebben de hele dag genoten van de zon en van het luieren op het strand. Natuurlijk, bikkel als we zijn, ook een frisse duik genomen in het winterse zeewater. Want ja, het blijft winter in Zuid Amerika! Maar op deze manier vinden we de winter prima. De boottocht terug was wat ontstuimiger dan het heen-tochtje. De lucht werd steeds donkerder en dreigde ons wederom te gaan trakteren op een gratis natuurlijke douche maar deed dit uiteindelijk gelukkig niet. Ik hoef niet te vertellen waar we die avond hebben gegeten.. Na het eten zijn we een caiprinha gaan scoren in het centrumpje van het eiland waar in het weekend een rij met buitenbarretjes opent met daarnaast een dansvloer en veel Braziliaanse billen, borsten en gespierde mannenlijven. De Braziliaanse salsamuziek vulde onze oren en het geheel van de dansende locals onder de gekleurde vlaggetjes met het strand op de achtergrond zorgde voor een fijn, warm en zomers gevoel. Brazilie is leuk!!

Volgens Zora kwam het door ‘the secret’ dat dinsdagochtend het zonnetje weer hoog aan de hemel stond; als je maar hard genoeg iets wilt, krijg je het ook. En gezien we al een paar keer met geknepen ogen en gebalde vuisten hardop hadden gezegd dat we echt echt echt graag lekker weer wilden.. was het waarschijnlijk nog steeds stom toeval. Het plan voor dinsdag was om naar een van de strandjes in het National Park te gaan maar eenmaal daar heen gelopen was niet iedereen content met het zwarte zand en dus zijn we helemaal naar de andere kant van het eiland gelopen om daar een strand uit te kiezen. In een rijtje zoals de 7 dwergen door het bos, de mannen voorop en zo eindigden we al hikend over stenen en door jungle en uiteindelijk op het verste strand. Het was er gelukkig lekker rustig en mooi dus daardoor konden de vrouwen er mee leven dat ze zich hiervoor een uur in het zweet hadden gewerkt. Ik had mijn badslipper er zelfs voor opgeofferd want die was gesneuveld door een van de rotsen waar ik overheen moest. He, nu moet ik wel nieuwe havaianas kopen, wat naar. Om ons eetritueel te doorbreken zijn we ’s avonds met zijn allen pizza gaan eten maar als toetje toch weer aan de acai!
Mark en ik vonden het tijd voor een dagje rustig aan op woensdag, gezien we ’s avonds met de boot naar het vaste land zouden gaan om door te reizen naar een havenstadje Paraty voor onze laatste dagen Brazilie. De rest had het plan om weer naar Lopez Mendes te gaan maar uiteindelijk belandden we met zijn 6en weer zij aan zij op een strand van het eiland en deze ronde iets dichterbij dan die van gister. Weer een dagje van lekker luieren in de zon, potjes strandtennis waarbij Mark ondervond dat de rackets niet van professionele kwaliteit waren, en op zijn tijd een frisse duik om af te koelen. Helaas wel de laatste dag op het eiland! Om 17.00 uur stonden Zora, Sebas, Mark en ik paraat voor de laatste snelle boot naar het vaste land. Een catamaran is toch een speciale boot, die ziet er toch anders uit? De catamaran bleek kapot en dus hadden ze een langzame oude boot ingezet maar wilden ze wel dat we bijna net zoveel betaalden als voor de snelle boot. Hoe hard Sebas en Mark ook probeerden; afbieden was echt geen optie. Terwijl Mark, nog pissig om het principe van het te veel betalen, zijn tas aangaf aan de bootman wenste hij hem een prettig gebroken rug toe en toen gingen we aan boord. Weer terug in het dorpje Angra kochten we gauw wat broodjes als avondeten en gingen we de bus in naar vissersdorpje Paraty. Het was eigenlijk gewoon een westerse stadsbus maar dan met een standje ‘racen’ bij de versnellingen. We vlogen daadwerkelijk over het asfalt, vol op de rem voor de rare veel te hoge bobbels die ze hier in de weg planten, en net iets te schuin door de bochten. We hebben ons rot gelachen want op de een of andere manier –gewenning misschien?- voelden we ons totaal niet onveilig en was het net een gratis rondje Tilburgse kermis. Na 2 uur waren we in Paraty, waar we op zoek gingen naar hostel Che Lagarto, op aanraden van Pete en Lucy die hier al geweest waren. Deze zoektocht verliep wat moeizaam zo in het donker maar we kwamen toch goed terecht door wederom een behulpzame local die Engels sprak. Hop, spullen droppen en meteen de minibus in naar een Braziliaanse beachparty! Why not hey! Live Braziliaanse muziek, vrolijke, heupendraaiende mensen en lekkere biertjes op het strand. Zelfs Mark ging met zijn heupjes los, er was geen ontkomen aan. Super leuke avond!

Omdat donderdag de enige dag was dat Zora en Sebas in Paraty bleven, hebben we die dag met hen een bootje incl bootman gehuurd. Om 11.00 uur kwamen Leandro, zijn blokjesbeugel en glimmende blokjesbuik ons ophalen. We hadden een super schattig bootje waar bovenop kussens lagen en waar wij dus de hele dag vertoefd hebben. We voeren een vaste route en stopten bij een aantal punten om o.a. te snorkelen en naar aapjes te kijken. Op 1 plek waar we stopten zaten heel veel pufferfish, je weet wel, van die visjes die zich helemaal opblazen als ze zich bedreigd voelen, super grappig! De aapjes die we tegen kwamen waren lion-monkeys; brutale aapjes met leuke rode lange haren, ik voelde meteen een band. De omgeving was gedurende de hele dag prachtig en de lucht bleef strak blauw. Het fijne aan het zonnetje was dat het een winterzon is en daardoor niet fel waardoor je er lekker de hele dag in kunt liggen met factor 10! We hebben met zijn 4en een dag genoten van de zon en het niks doen en echt vakantie gevierd. Het hostel maakt iedere dag een goedkope maaltijd waarvoor je je in kunt schrijven als je mee wilt eten, wat ons weer wat centen heeft bespaard! Want zo tegen het eind van de reis wordt het allemaal nogal krapjes.. Maar het zal moeten, als het op is, is het op. Komt goed!

Vrijdag en zaterdag hebben we lekker in de binnentuin van het hostel gezeten, boekje gelezen, acai gegeten en nog meer acai gegeten. We zijn rond gaan wandelen in het centrum en langs het water en Paraty is echt een heel leuk stadje. Veel witte gebouwen en huizen en de straten waren van kinderkopjes. Of eigenlijk kinderwaterhoofden want het waren enorme keien en we hebben allebei regelmatig onze enkels omgezwikt. Veel leuke winkeltjes en restaurantjes, gewoon een fijn vakantiedorpje waar je echt een vakantiegevoel van krijgt en niet super toeristisch. We zijn erg blij dat we hebben gekozen om hier nog heen te gaan voor we terug gaan naar Buenos Aires!
Zaterdag was het weer helaas aan het eind van de dag niet zo fijn, het was de hele dag al bewolkt en rond etenstijd begon het te regenen. We hadden die dag bij het hostel een barbeque met gratis caiprinha dus dat was een leuke afsluiter van 10 topdagen in Brazilie!! We zijn stiekem best fan geworden van Brazilie door de mensen, de sfeer, de natuur, de diversiteit en ook wel door het leuke taaltje. Brazilie komt zeker op ons lijstje van landen waar we ooit nog terug willen!

Zaterdagavond hebben we de nachtbus naar Sao Paulo genomen en vervolgens zijn we zondagochtend terug naar Buenos Aires in Argentinie gevlogen.
In Buenos Aires is er op zondag een hele grote markt, waar we al veel over hadden gehoord omdat het super leuk zou zijn. Nadat we onze spullen hadden gedropt bij het hostel, zijn we snel naar die markt gewandeld want een markt waar iedereen zo lyrisch over is, dat moeten wij natuurlijk ook zien. Markten zijn niet Marks lievelings maar hij zei al snel dat hij wel snapte waarom iedereen de markt zo leuk vond. De markt was echt super groot met veel kramen met spullen die mensen zelf hadden gemaakt; van theekopjes tot leren tassen en schilderijtjes. Op een hoek was een parkeerplaats omgetoverd tot barbeque-kraam waar we een lekker broodje worst hebben verorberd en met dat broodje barbecue-worst waren we voor ons gevoel weer helemaal terug in Argentinie. Na een nachtbus, een vlucht en een uurtje of 4 door de stad te hebben gewandeld, hadden we het wel redelijk gehad. Bij het hostel lekker op de bank hangen en TV kijken, dat was lang geleden! ’s Avonds nog lekker gegeten bij een Italiaan en heerlijk en lang geslapen.

We hadden al heel lang uitgekeken naar afgelopen zondag, de dag dat we in ons apartementje trokken dat we samen met Zora en Sebas hadden gehuurd. Alle hulde voor Mark, die heeft dit apartementje opgesnord op internet en het huurcontract voor de week heeft getekend. Die heeft zijn punten binnen! Het apartementje is klein maar fijn en van alle gemakken voorzien. Hoewel ik moet bekennen dat de warme douche het nog wel eens af laat weten, maar daarvoor hebben we huisbaas Miguel, die regelt het wel. Heerlijk om op je eigen tijd te ontbijten en lekker te kunnen koken met al het keukengerei en schone spullen. We gaan hier vertoeven tot aanstaande zondag, helemaal top.
Buenos Aires is echt een grote wereldstad maar toch sfeervol en overzichtelijk met veel leuke straten, restaurantjes en mooie gebouwen en pleinen. Genoeg te doen en te zien! Zometeen halen we Sanne, zusje van Mark, op van het vliegveld en zij reist onze laatste 2 weken met ons mee. Want, hoe erg we er ook van balen, vrijdag over 2 weken zijn we al weer thuis! Laat ik dan ook niet meer tijd steken in dit verslag en gauw gaan genieten van Buenos Aires.

De volgende update komt waarschijnlijk vanuit.. Uruguay, of toch Brazilie? We zullen zien!
Liefs,

Mark en Anne

P.S. De foto’s van Salta, Cordoba en Mendoza zijn ge-upload en staan nu onder het vorige verslag!