Sydney, Santiago & Lima

Maar 5 dagen naar Australie? En dan alleen naar Sydney? Oke.. Waarom? Dat zijn ongeveer de vragen die veel mensen ons hebben gesteld over ons bezoek aan Sydney. Om er even kort op in te gaan het volgende. Aanvankelijk, toen we de reis aan het plannen waren, wilden we graag ongeveer 1,5 maand spenderen in Australie maar daar hebben we van af gezien toen we ontdekten dat we voor het geld dat we in die 1,5 maand zouden spenderen ongeveer 3 keer zo lang in Azie of Zuid Amerika konden zijn. Vervolgens ‘moesten’ we bij het boeken van ons ticket een plek kiezen als stop-over tussen Azie en Zuid Amerika en gezien we konden kiezen tussen Paaseiland en Sydney werd dit Sydney zodat we Australie toch nog een beetje konden ervaren! Snapez vouz? Zo niet, dan toch. En hoe was het in Sydney..?

Op woensdag 18 mei zijn we na een wat vertraagde maar prima vlucht in Sydney aangekomen bij ons hostel Blue Parrot. De prijzen voor slapen in Sydney zijn echt bizar belachelijk onverklaarbaar hoog. Wij betaalden voor een dormbed (dus een stapelbed in een 6 persoons kamer) maarliefst 28 euro per persoon. Bedenk hier even bij dat we bijvoorbeeld in Cambodja een luxe strandbungalow met uitzicht op zee en gratis ontbijt hadden voor 7,50 euro per persoon. En nu moet ik toegeven dat de blauwe papegaai haar zaakjes voor elkaar heeft in het op een positieve manier uit de kluiten gewassen maar schone studentenhuis hoor, maar toch is het duur. Ach, dat wisten we van te voren. De eerste indruk van Sydney is fijn! Westers en dus vertrouwd, groots maar niet op een vervelende manier, leuke en ook grappige mensen, gave combinatie van moderne gebouwen en oud Engelse architectuur. Ik zeg, wij vermaken hier ons wel een paar dagen! De eerste dag hebben we een rondje gewandeld in de wijk Kings Cross, de wijk waarin we verbleven. Men zegt dat het de foute buurt is, en inderdaad we kwamen wel wat Pater Poels-figuren (Tilburgs opvangcentrum voor daklozen) tegen maar het was voornamelijk grappig en we hadden er geen last van. Sydney is leuk!

Dat woordje ‘FREE!’ op de folder van de free tour die we donderdag hebben gedaan, was erg aantrekkelijk en de tour was uiteindelijk zijn geld meer dan waard. Dat is gek he? Een meisje uit Sydney heeft een bedrijfje en organiseerd ‘gratis’ sightseeingtours door de stad waarbij je ook door de wijken gaat waar toeristen normaal niet vanzelfsprekend komen. Je betaalt aan het einde naar wat je het waard vond in de vorm van een grote fooi. De tour was erg interessant en leuk en niet alleen omdat het meisje zo enthousiast was maar ook door de diversiteit in mensen, gebouwen, wijken, de combinaties van verschillende architecturen – oud Engels is zo mooi!-,sferen en het groen in de stad. De tocht eindigde bij het welbekende Operahouse en de eerste aanblik van het grote, hippe, mooie gebouw deed ons even gniffelen zo van ‘die ken ik van tv en nu ben ik er echt!’. ’s Avonds zijn we gaan eten bij The Sugarmill, een restaurant met een steak met friet en salade voor 10 dollar. Wat is dat heerlijk na 3 maanden sticky lice zeg! Omnomnom!

Hoe? Zoo! Op vrijdag hebben we de hele dag rondgeslenterd in de Zoo van Sydney. Met de ferry erheen want het ligt aan de andere kant van de rivier en dat boottochtje heeft ons heel wat mooie foto’s van de skyline van Sydney bezorgd. De dierentuin is modern en erg mooi, en heeft ontzettend veel verschillende dieren en er wordt ieder kwartier bij een andere diersoort een uitleg gegeven, gevoederd of een show gegeven. Erg leuk, want zo wordt je dierentuinroute voor je uitgestippeld en leer je ook nog eens wat. Prachtige leeuwen, tijgers, giraffen, olifanten -ze liepen staartinslurf, zo schattig!- en zelfs een komodovaraan gezien en nog veel meer ander dierlijk gespuis. Een leuke vogel- en zeehondenshow meegepikt en een potje olifantenvoetbal gesupported met op de achtergrond nog steeds de skyline van de grote stad. Super leuke dag gehad!

Trouwens, het is alle dagen in Sydney al heerlijk weer! We waren bang voor kou en regen gezien het er herfst is maar het viel reuze mee. Blauwe lucht, lekker zonnetje en ongeveer 18 graden. Is niet heel warm gezien we de laatste weken goed gewend waren aan 35 graden maar we hadden het niet beter kunnen treffen gezien het seizoen! Zaterdag hebben we gewandeld langs de haven richting het Operahouse om dat even van dichtbij te bekijken. Toen we bij de entree stonden, hebben we ons verwonderd over de architectuur en bouwstijl want hoe krijgen ze al die puntbogen toch gemaakt! Oef, en toen moest ik heel erg plassen; kwam dat even mooi uit! Mag ik even binnen kijken? Zelfs de wc’s zijn heel stylish en Mark heeft netjes op me staan wachten in de hal dus hebben we ook nog een glimp van de binnenkant opgevangen. Check! Been there, done that! Vervolgens zijn we door gelopen naar Chinatown, want het lijkt wel of elke zichzelf respecterende wereldstad die een heeft. Deze was helaas wel echt een bummer vergeleken bij de Chinatowns -of is het Chinatownen?- die we al hebben gezien. Het was niet meer dan 1 stratenblok met winkeltjes en kappertjes met Chinese namen en wat restaurantjes. Nee, deze voldoet wat ons betreft niet echt aan een Chinatown want dan hadden er minimaal 1 straat met kraampjes met gedroogd zeefruit, een tempel, luidsprekers met pingelmuziek en algemene drukte moeten zijn. Ach ja.
’s Avonds hebben we ons laten overhalen door de organisatiehomo van het hostel om mee op stap te gaan. Dat we nu pas mee gingen was ten opzichte van het rest van het hostelpubliek een unicum want het was er heel normaal om elke avond op stap te gaan. Wat cocktails bij het hostel en vervolgens met praktisch de hele hostelbevolking (42 man) naar The Gaff. Leuk om weer eens op stap te gaan en een dansje te wagen! Helaas kosten de drankjes een godsvermogen maar morgen was bij deze uitslaapdag.

Je kunt over de duurbetaalde stapelbedden zeggen wat je wil maar ze slapen heerlijk. Zonder enige moeite hebben we op onze laatste dag Sydney lang in bed gelegen en daarna zijn we naar wijk ‘The Rocks’ gewandeld en hebben we over de weekendmarkt geslenterd. Leuk marktje met handgemaakte vanalleswat. Van sieraden tot kruidenmixjes en van nummerborden tot chocola. Gezellig! En gezellig was het ook aan de boulevard waar we na de markt heen zijn gelopen. Veel mensen op de been, straatartiesten, volle terrasjes en mooie boten in het water. Op de terugweg richting hostel hebben we even in het gras van de Botanical Gardens gezeten en genoten van het uitzicht op de andere kant van Sydney (de stad loopt in een boog om een rivier heen). De Botanical Gardens zijn ruim opgezet met veel mooie bomen en vijvers en goed onderhouden. Een fijn park-gevoel kregen we ervan, ken je dat? Toen was het tijd om onze tas in te pakken en te trakteren op ons afscheidvansydney-maal; verse olijven, nog versere pizza en rode wijn bij een cozy Italiaantje op de hoek. We hebben geen moment spijt gehad van onze keuze voor Sydney als stop-over! Fijn om even een westers punt te hebben tussen de 2 totaal verschillende werelddelen die we tijdens onze reis bezoeken en we hadden geen beter westers punt kunnen treffen!

Potver. Oke, op zich is 6.15 uur vertrekken wel te doen als het echt noodzakelijk is. Echter, dat tijdstip van vertrek is wat minder aangenaam als je eigenlijk ook best 2 uur later had kunnen vertrekken omdat je vlucht 2 uur later gaat dan dat je in je hoofd had. Even tot 10 tellen en proberen de humor ervan in te zien. Is die er dan..? Nou ja, laat maar. Eenmaal bij het vliegveld was de eerste boodschap die we kregen dat we een uur en 20 minuten vertraging hadden. Natuurlijk, waarom ook niet! Ik maakte voor de gein met een sarcastische ondertoon de opmerking ‘Delay is free coffee, isn’t it? Ha ha..’ tegen de checkinbaliemevrouw. Haar reactie hierop maakte alles weer goed want we kregen bonnen voor gratis ontbijt a 15 dollar per persoon. Zo komen we nog eens ergens! Uiteindelijk gingen we om 12.10 uur de lucht in, de vlucht met LAN was prima en vervolgens –let op want nu wordt het echt ingewikkeld- kwamen we dezelfde dag om 14.30 uur aan in Santiago in Chile terwijl we ruim 15 uur hadden gevlogen. En ja, toen hadden we best een jetlag. Normaal zijn we niet zo van het van te voren hotels boeken maar gezien dit achterlijke tijdsverschil en de reactie die een menselijk lichaam daarop geeft, hadden we dat nu wel gedaan. Ons hostel Ventana Sur was super huiselijk en letterlijk warm en dat was op dat moment erg welkom want wat waren we moe en wat was het er koud. Lekker gedoucht en toen het domste gedaan wat je kunt doen met een jetlag, namelijk ’s middags 2 uur lang gaan liggen slapen. Duimen dat we vanavond nog kunnen slapen en in het ritme kunnen komen. ’s Avonds genoten van de goede en goedkope Chileense wijn en lekker gegeten en we waren moe en rozig genoeg om gewoon een nacht te slapen zonder op gekke tijden wakker te worden of niet in te kunnen slapen. Jetlag getrotseerd, puh!

Onze enige volle dag die we hadden in Santiago hebben we gespendeerd door een free tour, zo’n zelfde soort als in Sydney. Gids Felipe was meeeega enthousiast en had ook de drama-academie achter de rug en dat was meer dan duidelijk. Hij wist veel over de geschiedenis van Santiago en over de huidige politieke situatie en hij vertelde in geuren en kleuren. Ook de musea, oude gebouwen, het centrale plein ‘Plaza de Armas’ (wat veel grote Zuid Amerikaanse steden hebben), leuke wijkjes, pleinen, parkjes en barretjes passeerden deze keer de revue.
Op zich is Santiago een leuke stad om een dag te spenderen, maar heel veel langer lijkt niet echt nodig. Chili is een Spaanse kolonie is geweest, wat resulteert in mooie oude gebouwen en een indrukwekkende geschiedenis. Helaas hebben we meteen gemerkt dat Zuid Amerika inderdaad minder veilig is dan Azie, want de eerste poging tot tas leeghalen geschiedde al op dag 1. Helaas voor de mevrouw in kwestie trof ze in het voorvakje van Mark’s tas alleen wat zakdoekjes en een pen aan. Slotje op de rugzak en zo min mogelijk meenemen, komt goed. Helaas kwam de jetlag bij ons terug voor een revanche want we waren om 8 uur ’s avonds dood en doodmoe en hadden geen honger. Om de jetlag terug te pakken en in het ritme te willen komen hebben we toch een restaurantje opgezocht maar toen dat vol was en de rest dat we tegen kwamen erg duur, waren we het zo beu dat we zonder eten heel vroeg naar bed zijn gegaan.
Zoals je misschien merkt zijn we niet heel lyrisch over Santiago zelf maar het heeft ons wel nieuwsgierig gemaakt naar de rest van Chili. Gelukkig komen we ergens in de komende 3 maanden nog terug in Chili, we zijn benieuwd.

Na het korte bezoek aan Santiago zijn we woensdag 25 mei naar Lima in Peru gevlogen. Besloten om meteen een hotel uit de Lonely Planet te kiezen en ons daar af te laten zetten, gezien Lima niet heel veilig schijnt te zijn en het dan niet zo fraai is om met heel je hebben en houden door de straten te moeten slenteren op zoek naar een hostel. Eerste hostel was prima, basic, maar goed genoeg voor 2 nachtjes. Nog slechter dan in Santiago, hebben we ’s middags 5 uur lang liggen slapen. We zullen het nodig hebben gehad. ’s Avonds in onze wijk de lokale specialiteit ‘ceviche’ gegeten: letterlijk een stapel rauwe vis met een soort dressing. Ik vond het heerlijk, Mark was er niet zo n fan van. Die rauwe octopus en vis gingen nog wel, maar die schaaldieren gingen hem te ver. “Thuis koken we mosselen en eten we ze niet als de schelp kapot is of als ie niet ver genoeg open staat en hier zou ik het rauw gaan zitten eten, echt niet!” aldus Mark. Mooi, heb ik lekker meer. En nee, ik ben niet ziek geworden! We hadden ook een gegrilde variant van het zeefruit besteld en ook die was erg lekker. Hebben we die specialiteit ook weer gehad.

Donderdag de hele dag sightseeing Lima, met bezoekje s aan de kathedraal, het bijbehorende museum, Plaza de Armas en veel andere kerkjes en pleintjes. Er was van alles gaande op het grote plein bij het govermentgebouw met fanfares en dergelijke. Tot op heden is het een raadsel wat het inhield. Vervolgens nog flinke poltieke demonstraties door de straten in het centrum met veeeeel activisten en politie. Best leuk, al dat leven in de brouwerij. De sfeer in de stad is buiten de demonstraties best oke, hoewel we wel het gevoel hadden dat we op onze hoeden moesten zijn. De toeristenpolitie kwam op het grote plein naar ons toe met een foldertje met tips en een telefoonnummer dat we konden bellen als er iets was; om maar even te illustreren hoe veilig het er is. Het is wel echt een mooie stad met veel grote gebouwen en musea en typische architectuur met veel houten balkonnetjes en gekleurde huisjes. Er is enorm veel te zien, we hebben ons er de hele dag prima vermaakt. Gelukkig spreken ze er al veel rustiger Spaans en zonder accent want in Chili gebruikte men zo’n zwaar accent dat we onszelf enorm dom voelden omdat we hadden gedacht ons mondje nog wel klaar te hebben in het Spaans. In Peru gaat het ons weer een stuk gemakkelijker af. ’s Avonds op verzoek van Mark geen ceviche maar een lekker goedkoop Peruaans menu’tje en een filmpje in het hotel. Even tussendoor: wat een leven he?!

Op vrijdag de 27e zijn we met de bus van maatschappij Cruz del Sur naar Cusco gereden. Het was 21 uur busjerijden maar gelukkig waren de bussen erg luxe en vooral ik had het er graag voor over om weer naar Cusco te gaan. Zoals sommigen weten, ben ik 2,5 jaar geleden voor 6 weken in Cusco geweest en heb ik daar stage gelopen bij project Senor de Huanca, een project dat (naschoolse) opvang biedt aan kansarme kinderen. Ik had dus heel veel zin om er weer heen te gaan en Mark te laten zien waar ik ben geweest en wat ik er heb gedaan.
Bij het busstation in Cusco stonden al mannetjes met folders van hotels en op ons onderbuikgevoel zijn we met een van die mannetjes meegegaan. Prima hotel, net buiten het centrum en niet super duur. Met dank aan het onderbuikgevoel. Ik kon niet wachten om de straat op te gaan en alles weer te zien en Mark was inmiddels ook enthousiast (of mijn stuiterballengedrag gewoon beu) dus zijn we na een douche door de straten van het centrum van Cusco gaan wandelen. Je kunt je voorstellen dat er veel ‘Oh ja, dat ken ik nog! Oh, daar ben ik toen ook geweest!’-momenten waren die dag. Cusco is zo fijn! Het feit dat het winter is merken we vooral ’s avonds. Overdag is het namelijk aangenaam, met een zonnetje en 20 graden, maar ’s nachts vriest het bijna. Toch maar een winterjas of een vest van lamawol op de kop tikken de komende dagen.

Het plan is om ongeveer 9 dagen in Cusco te blijven. De tijd hebben we, de stad vinden we allebei erg leuk en het is dus fijn om het even rustig aan te kunnen doen en de tijd te nemen om de stad en de dorpjes eromheen te zien en naar de Machu Piccu te gaan. Ook gaan we een paar dagen helpen bij mijn oude stageplek en mijn gastfamilie weer ontmoeten, heel spannend! Toen ik in Cusco was voor stage, hebben ik en Roel (klasgenoot met wie ik er was) van veel vrienden en familie donaties gekregen voor het project. Van dat geld hebben we toen al het een en ander bewerkstelligd, maar er is nog een flink bedrag over en daarvoor willen we de komende dagen ook een doel vinden en dit uitvoeren. Genoeg op de agenda dus!

De eerste indruk van Zuid Amerika is helemaal top en ondanks de koude avonden en nachten genieten we nog steeds van elke dag. Het is heerlijk om (weer) in Cusco te zijn en hopelijk gaan we de kinderen van het project verblijden met iets wat ze goed kunnen gebruiken! We gaan ons best doen en houden jullie op de hoogte!

Incagroet (neuzeneuze),

Mark en Anne