Hue, Hoi An, Nha Trang

Wow, zag je dat? Daar vlogen 8 dagen van de reis! Weer een week van cultuur snuiven, sightseeing, treinreizen, genieten, springrolls en cheap bier voorbij, ongelofelijk.

Waar waren we gebleven.. Oh ja, de nachttrein naar Hue op dinsdag 1 maart.
Toen we onze cabine en dus slaapplek voor de nacht checkten, waren we niet heel amused. Deze nachttrein was wat krakkemikkiger, viezer en simpeler dan de vorige. Er kwamen eerst twee koffers en daar achteraan onze cabinegenoten binnen. Bij het zien van een grote, lompe, babyblauwe koffer zei Mark: “Wow, wat een hutkoffer!” waarop de toerist erachter zei: “Hoi! Wat leuk, Nederlanders!” Ooops.. We denken dat ie het niet gehoord heeft. Een Nederlandse jongen en een Braziliaans meisje als cabinegenoten. Hij en Mark gekletst over Barcelona, want daar woont de kerel al 10 jaar en Mark dus jaloers. Anne wat tips over Brazilie gescoord en over Zuid Amerika gepraat. De treinrit duurde veel langer dan gepland, 15,5 uur. Pff.. ‘s Nachts nog een kotstafereel aangeluisterd dat 2 cabines verderop bezig was, vond Anne heel erg leuk. Kotsfobie, aarrgghh! Na de treinrit op het station een busje in naar het hotel waar onze cabinegenoten al geboekt hadden, we bleven toch maar 1 nacht dus uitgebreide zoektocht naar een hotel was niet echt prioriteit.
De woensdag hebben we doorgebracht met veel sightseeing in Hue. Hue was niet heel bijzonder, iets rustiger maar overwegend duurder dan Hanoi en niet echt sfeervol. Het weer was er wel prima, lekker zonnetje. We zijn naar De Verboden Stad en het Citadel geweest. Dit is het vroegere leefgebied van de keizer en zijn familie en is plat gebombardeerd. De overblijfselen functioneren nu als toeristische attractie. Indrukwekkend om te zien hoe het adel in deze cultuur vroeger leefde en hoe dit is weggevaagd door de Amerikanen. Tot zover Hue, op naar Hoi An.

Donderdagochtend de trein in voor een treinrit van 2,5 uur naar Danang om vanuit daar met de taxi naar Hoi An te gaan. Deze trein/treinrit was in 1 woord RANZIG. Wat zijn Vietnamezen toch ransapen zeg, niet normaal. De stoelen gammel en sticky, de vloer vol etensresten en afval. Voor ons zaten/lagen/hingen 2 mannen met hun hoofden en handen praktisch op onze schoot, naast ons een vies, onverzorgd stel met 2 kinderen op blote, supervieze voeten en achter ons 2 oma’tjes die de hele rit hebben gedaan over een bak rijst met bijbehorende smakgeluiden. Ja, hels dus. Vlak na vertrek nog een vechtpartij met zwartrijders en daar gingen we. Gelukkig was het uitzicht vanuit de trein prachtig. Het mooiste stuk om met de trein te reizen zegt men, en terecht. Aandacht afleiden van de binnenkant van de trein om braakneigingen te voorkomen. Eenmaal in Danang werden we aangeklampt door 38 taxichaufkes en na flink afdingen en een taxigenoot rijker (een Aussie die ook niet wist hoe hij cheap in Hoi An kon komen) zijn we de taxi in gegaan. In de taxi begon de chauf terug te krabbelen en wilde hij meer geld. Mark zei resoluut: “No, then stop!” Heel grappig en dapper, haha!
In Hoi An hotel gezocht en gevonden en toen een rondje centrum gedaan. Hoi An is echt supersupersuper leuk en cozy! Heeeel veel kledingzaakjes waar ze alles op je maat maken voor heul weinig geld, daar is Hoi An ook wel een beetje bekend om. Verder veel lampionnetjes overal en een rivier met bootjes door het centrum met een verlichte brug en daar langs veel restaurantjes met lichtjes en lampionnetjes. Heel schattig, cozy en romantisch. Het bier is er echt bizar goedkoop: 4000 dong, is zeg maar 14 cent. Dus.. zat worden is hier bijna gratis. En tja, waarom zou je cola drinken voor 50 eurocent als het bier zo goedkoop is? We zijn nu eenmaal niet super rijk dus ja, je moet wat he. ;)
‘s Avonds lekker gegeten langs de rivier en ons als prooi voor de muggen laten gebruiken. En biertjes gedronken, uiteraard. We like Hoi An!

Vrijdag een fietsje gehuurd voor un uuro en richting het strand gefietst. Onderweg zag Anne een hele mooie winterjas bij een van de tailorshops en dat was het begin van het einde. We hebben ons laten gaan als losgeslagen wilde beesten, als kinderen in een snoepwinkel. De vrouwtjes vonden ons prachtig, we hadden perfecte lichamen en Anne’s huid en haren waren sooo bjoefiefuul en Malk was velly handsom. Yeah, right, zou ik ook zeggen als ik klanten heb die mogelijk mijn hele weekomzet gaan zijn. Een uur en veel keuzes, getwijfel, passen en letterlijk meten later was de buit als volgt: Mark 2 kashmir pakken, collbert, winterjas en 3 overhemden voor 230 euro en Anne 2 zijden jurkjes, katoenen jurkje, 2 collberts, winterjas en 4 zijden tops voor 200 euro. Veul vur weinig dus, en daar houden we van. Anne heeft veel getwijfeld want die vindt bijna alles te duur maar gelukkig had ze een financiele meevaller, meer salaris dan verwacht, dus dat verzacht de pijn. Na dit avontuur onze impulsieve daad laten bezinken en een flinke strandwandeling gemaakt. ‘s Avonds weer bij de rivier gegeten en een planning gemaakt voor de komende weken. En, ondanks dat carnaval begint in Nederland en het bier praktisch gratis is (gratis bier, heeeuuujj) doen wij het hier rustig aan!
Morgen onze kleding doorpassen, spannend!!

Doel van de zaterdag: kleding doorpassen en een strandwandeling. Wat een leven he.
Zo gezegd zo gedaan, weer een fiets gehuurd en met zadelpijn richting het strand. Daar weer lekker lang rondgebanjerd in het zonnetje. En toen was het tijd om de eerste versie van onze tailormade nieuwe kleren door te passen!! Wauw, wat hebben ze dat goed, snel en mooi gedaan! Veel was al goed, sommige dingen moesten nog iets smaller/korter/getailleerder. Morgenvroeg om 11 uur zouden de herstelde versies klaar zijn om nog een keer gepast te worden. Op de terugweg naar het hotel heeft Anne heerlijk onbeschaamd geschreeuwd en geroepen in het verkeer. "Pas uit vrouwke!" "Opgezouten boaske, ik heb voorrang!" "Gruuner wordt het niet!" En die mensen je maar verbaasd aankijken, hilarisch. Avondje rustig aan, morgen vroeg op voor een cultureel tripje!

Zondag de 6e zijn we naar My Son geweest. My Son is een tempelcomplex met ruines en overblijfselen van tempels die aanvankelijk gebouwd waren door Indonesiers en vervolgens plat gegooid door de Amerikanen. De omgeving is heel mooi; in de bergen met jungle-achtige bebossing. De heenrit met de bus was weer een uitermate 'bumpyride' met hobbels en kuilen en suicidale chauf. Levert wel leuke taferelen op, bijv Mark met z'n hoofd tegen het platfond en Anne panisch om van de weg gedrukt te worden. We reden door de buitenwijken van Hoi An, wat erg leuk was. Veel kleine, kleurrijke huisjes en mooie natuur.
De tempels waren niet heel interessant of bijzonder maar we hebben er heerlijk rond gewandeld. Heel veel vlinders en salamanders gezien! Het complex staat op de Unesco lijst dus die kunnen we ook weer afvinken. Been there, done that. De terugweg hebben we per boot gedaan, maar dat was een bummerrr! Crappy boot met veeeel te veel mensen en de included lunch bestond uit koude rijst met wat opgewarmde groente en 2 reepjes tofu. Helaas... was er maar pindakaas! Eenmaal terug in Hoi An weer snel op de fiets richting de tailors voor een laatste check. Alles was goed, paste en was mooi geworden. Heel fijn! 's Avonds afscheid van Hoi An (huuhuu) en de nachttrein weer in, op naar Nha Trang, nog een beetje zuidelijker!
We hebben al wat ehm.. minder fraaie bus- en treinritten gehad maar deze was dusdanig uitermate teleurstellend dat dit voorlopig de laatste nachttrein gaat zijn waarmee we reizen. Om weer even een beeld te geven: deze keer waren de bedden echt ongelofelijk ranzig, de dekbedden en kussens al een paar keer gebruikt, het was er warm, we hadden vieze, smakkende Vietnamezen als cabinegenoten en de cabine zelf was nog smeriger. Welterusten! Dus..

Maandagochtend aangekomen in Nha Trang, met een lekker weertje en meteen het strand in zicht. Yeah! Nha Trang is echt een badplaats, gericht op toeristen. En die zijn er dan ook volop en uit allerlei windstreken. In het hotel hebben we onze eerste confrontatie met Mr. Cockroach gehad, die de onderkant van een slipper van heel dichtbij heeft gezien. Vanaf nu zullen we de beestjes in onze omgeving moeten accepteren want hoe zuidelijker we gaan, hoe warmer het is en hoe meer kakkerlakken we zullen ontmoeten.
Bij het hotel boden ze verschillende activiteiten aan waar we er 2 van hebben gekozen; de Night Cruise met champagne en barbecue bij zonsondergang en een Islandtour met snorkelen, zwemmen en relaxen. Na een paar uurtjes strand onder zo'n rieten parasolletje op comfi strandbedjes voor 1 euro werden we bij het hotel opgehaald voor de Night Cruise. Wij dus expres niet veel gegeten met zo'n lekkere barbecue in het vooruitzicht. En toen begon het avontuur.. We werden opgehaald en vervolgens gedropt in een kroeg met alleen maar jongeren van rond de 20 jaar. Gauw het busje in naar de haven, en de boot op. Vanaf dat moment werd ons steeds duidelijker dat er iets niet helemaal goed was.. In plaats van op een luxe, romantische Night Cruise zaten we op, jawel, de Booze Cruise. Dat wil zeggen onbeperkt cocktails zuipen, vreselijke muziek en onbeperkt springrolls en kleffe noodles. Dat werkt dus niet als je al 3 uur niets meer hebt gegeten en je in de veronderstelling bent in een hele andere setting terecht te komen. Enfin, we hebben er het beste van gemaakt en besloten dat we het vrouwtje van het hotel nog wel zouden uitleggen waar ze ons heen had gestuurd en dat we lichtelijk 'not amused' zijn.

Dinsdag onze misselijkheid van de vorige dag uitgeslapen en verder rondgewandeld in Nha Trang. In de stad is overigens verder niets te zien en er zijn vooral veel mensen die van alles aan je willen verkopen zoals sigaretten, snoep, zonnebrillen, boeken etc. Ze moeten wat voor de kost he. Al vanaf het moment dat we ons hotel voor het eerst binnen stapten, viel ons oog op een barretje aan de overkant, genaamd 'Patricks winebar'. Wij zouden Anne en Mark niet zijn als we daar niet een kijkje zouden gaan nemen, dus dat zou zonde zijn. Het was een klein paradijsje; overal waar je kijkt staan flessen en dozen wijn voor helemaal niet zo veel geld en je zit er aan lange tafels met banken en de kaasjes zijn heerlijk. Want ja, die hebben we natuurlijk ook geprobeerd. Na een flesje witte wijn en een glas rode hebben we met ons Patrick afgesproken de volgende dag terug te komen en de fles rode wijn ook maar op te maken. Vooruit.

Vandaag, woensdag, hadden we de Islandtour gedaan. We verwachtten eilanden voor de kust van Nha Trang te gaan bezoeken en ondertussen de mogelijkheid te krijgen tot zwemmen en snorkelen want zo stond het beschreven in de folder. Maar goed, zoals is gebleken is niet wat het lijkt hier, zo ook vandaag niet.
We zaten op een bootje met ongeveer 35 mensen waarvan 5 westerlingen en de rest bestond uit Aziatische toeristen die klaarblijkelijk rijk waren en zich ook zo gedroegen. Allemaal droegen ze dikke gouden sieraden en ze bleven maar foto's maken van zichzelf. We voeren naar een eilandje en bleven daar ronddobberen. Gezien het nog bewolkt was, wilden we niet snorkelen of zwemmen en dus zijn we op de boot gebleven met een boek. Daarna voeren we een stuk verder, naar zogenaamd een ander eilandje waar we ook niet op gingen en weer bleven dobberen en daar kwam de lunch op tafel. De middelste banken werden ingeklapt tot tafel en er werden bordjes met vlees-, vis- en groentengerechten neer gezet met de onvermijdelijke bakken plakrijst. Iedereen kreeg stokkies en pikken maar! Die Vietnamezen zorgden voornamelijk voor hun eigen hachje en deelden niets rond of letten niet op wat anderen hadden. Een man voelde zich waarschijnlijk gepasseerd omdat ie niet goed bij het eten kon en dat was voor hem aanleiding om zijn kommetje en stokjes over de tafel te smijten, een speedboot aan te houden om hem en zijn vrouw en nog een ander stel terug naar de haven te laten brengen. Ongelofelijk, we hebben met open monden en klapperende oren dit alles zitten aanschouwen. 's Middags kwam de zon door dus zaten we op het dek in afwachting van de rest van het program. En dan denk je dat je best al wat hebt gezien, maar nee hoor, er kan een schepje bovenop. Er werden gitaren, microfoons en een verroest drumstel tevoorschijn getoverd en onze 'gidsen' begonnen te zingen. Wauw, die mensen hebben echt geen gevoel voor ritme en vals dat het was, vals! Alle Aziaten zaten bloedserieus te luisteren en mee te klappen, en de westerlingen vermeden elkaars blikken en hielden hun handen voor het gezicht om niemand te beledigen met het feit dat het onmogelijk was je lach in te houden. Na dit popstarsavontuur werden we gedropt op een eiland met een kiezelstrand en parasolletjes met ligbedden. Hier een poging tot snorkelen gedaan maar er was niet veel te zien. Lekker in de zon gezeten met een boekje en even weg van die kakelende Aziaten. Als laatste stop zijn we bij een groot aquarium geweest, waar allerlei zeebewoners te bewonderen waren. Bizar grote vissen en schildpadden, gaaf!
Na de tour onze bustickets naar Saigon geboekt, want zoals gezegd doen we voorlopig even geen treinen. Morgenavond de nachtbus in voor de verandering en in Saigon weer flink cultuur en historie snuiven bij de tunnels van de Viet Cong. Lijkt ons heel indrukwekkend!

Zoals te lezen is, vermaken wij ons hier uitermate prima. We vinden het super dat de relaxdagen goed af te wisselen zijn met de volle doe-dagen en vervelen ons nooit! We zijn nu 3 weken weg en hebben het gevoel dat we al veel langer weg zijn omdat we al zoo veel gezien en gedaan hebben. Bofkonten, dat zijn we.

Met grote dank aan zus/schoonzus Sanne hebben we wat meer foto's op de site kunnen zetten, dus neus lekker rond! De foto's zijn soms ook gelinkt aan reisverslagen dus zoekt en gij zult vinden.

Veel liefs uit het zonnige Zuid Vietnam!

Anne en Mark