Phnom Penh deel 2, Siem Reap en Bangkok

EEAAUUUWWW! We hebben een flinke inhaalspurt te maken! Laten we terug gaan naar dinsdag 15 maart 2011......

Voor de middag zijn we naar een parkje geweest bij tempel Wat Phnom, daar lekker gezeten en gekeken hoe wilde aapjes speelden, vochten en seksten. Het was weer super warm die dag dus alles op het gemakske. Na de middag zijn we met de tuktuk naar het S21 Tuol Sleng Museum gereden. De tuktukrit was weer een ervaring an sich, racen baas! Het museum is een oude school die de Khmer Rouge (communistische beweging) van 1975 tot 1978 olv Pol Pot gebruikte voor het gevangen houden, verhoren en martelen van burgers. Toen we met ons entreekaartje in de hand de binnenplaats op liepen, werden we min of meer bevangen door een onbehaaglijk, verdrietig gevoel. Het hangt er echt in de lucht en het is meteen al geen fijne plek om te zijn. De verhoorkamers zitten vol spetters en de bedden waaraan de mensen werden vastgebonden en vervolgens werden gemarteld met allerlei voorwerpen en werktuigen zijn ook nog aanwezig. Verder veel foto’s van slachtoffers met nummertjes om hun nek en angst in hun ogen. Heel bizar vonden we het te zien dat sommigen wel lachten op de foto’s, alsof ze hun lot hadden geaccepteerd ofzo. Zelfs foto’s van gemartelde/dode personen, vers van de pers. Heel griezelig allemaal. Een ander gebouw was opgedeeld in zelf in elkaar geknutselde mini-cellen van ongeveer 2 bij 1 meter met een pisbak en een ketting waaraan men vast zat. We kunnen nauwelijks geloven dat wij zijn geweest op de plek waar al die ellende heeft plaatsgevonden. Je mag ook echt overal lopen en komen. Op de binnenplaats stond nog een martelwerktuig; het oude klimrek waar men aan vast gebonden werd en zo hard heen en weer geslingerd tot ze bewusteloos waren, vervolgens met het hoofd in een bak water zodat ze weer bij de les waren en het verhoor kon verder gaan. Dat alles voor een bekentenis over het oneens zijn met de leider Pol Pot zodat ze legitiem afgeschoten konden worden. Onmenselijk. Toen we dit enigzins binnen hadden laten komen, gingen we naar de plek waar de gevangenen ook heen vervoerd werden; The Killingfields. Een beetje concentratiekamptaferelen dus, want de gevangenen werden in een bus gepropt -natuurlijk geblindoekt en met de handen op de rug, het moet geen feestje worden- en vervoerd naar de plek waar ze de kogel zouden krijgen, oh nee, kogels zijn te duur dus men werd gewoon doodgeknuppeld, met de smoes dat ze naar een new home gingen. The Killingfields zijn de uitgestrekte velden waar men simpelweg zo snel mogelijk vermoord en vervolgens in een massagraf gedumpt werd. Die massagraven zijn ontdekt en uitgegraven. Tenminste, een aantal want er zijn nog delen van het gebied die nog niet uitgegraven zijn. Ook hier kregen we het verdrietige gevoel meteen en hoe verder we over de velden liepen, hoe tastbaarder het allemaal werd. Je ziet er de kuilen met borden erbij met daarop wat er gevonden is; 450 lichamen in een kuil van amper 7 bij 4 meter, 166 onthoofde lichamen en een kuil met naakte vrouwen en kinderen. Er was een grote boom met een bordje waarop stond dat daar de kinderen mishandeld werden voor de gedood werden (WAAROM??!!) en een grote boom genaamd The Magic Tree, de plek waar de luidsprekers hingen die men aanzette met muziek oid om te voorkomen dat andere gevangenen en de omgeving van de velden het gehuil en geschreeuw hoorden van de mensen die afgeslacht werden. Echt, zo ziek allemaal. En wat het het meest tastbaar maakte waren de kledingstukken die nog half boven de grond uit staken en de stukken bot die gevonden waren en los op een kist lagen. Daarnaast natuurlijk ook het feit dat er nog delen van het veld nog niet uitgegraven zijn. We voelden het bijna als ongepast omdat het allemaal zo recent is en dat er echt nog sprake is van work in progress. Al met al een hele heftige en indrukwekkende dag die we ongetwijfeld nooit meer zullen vergeten!!

Woensdag de 16e zijn we met een bus van wederom de Mekong Express naar Sihanoukville gegaan. Tijd om even te relaxen en alles te laten bezinken! Sihanoukville is een plaatsje aan de kust waar je voor geen enkel ander doel heen gaat dan chillen. Zo gezegd, zo gedaan. Busrit was prima, daar de tuktuk in en onze droombungalow aan de zee gevonden bij Beachresort The Cove, helemaal aan het einde van het strand en de rotsen, lekker rustig dus. Jep, precies zoals je het je vanuit het kleine kikkerlandje voorstelt: houten bungalow met lekker bed met klamboe, balkon met hangmat en uitzicht op zee, bar aan de zeekant onder de palmbomen met heerlijke stoelen, ligbedden, eten en drinken, muziekje en het prachtige uitzicht. He, wat naar. De rest van de dag hebben we dan ook maar gewoon helemaal niets meer gedaan. Oh jawel, we hebben onze benen uitgestoken en Anne heeft ook nog dr armen opgehouden voor het vrouwtje dat ons gepedicuurd en gemanicuurd heeft. s Avonds op advies van de resortmanager bij Cabbage Garden gaan eten, super leuk! Een restaurantje waarvan je echt moet weten waar het zit en waar vooral locals zitten. We zaten aan een tafel tussen 2 schotten in, onder een tl-buis. Romantiek ten top! Hop, een pan rijst op tafel en bestellen wat je erbij wil hebben. Mark wilde varkensvlees aan bot en Anne kip, waar helaas meer bot in en aan zat dan aan Marks gerecht. Na 2 stuks had Anne daar genoeg van dus maar een portie groenten met inktvis besteld, mmm! En het was ook super veel, en Mark zat al vol dus.. Alles is voor Anne! Tijdens het eten viel ineens de hele stroom uit. Een enorm kabaal alsof we op gingen stijgen, doemde op uit de keuken. Net toen Anne dacht dat we de veiligheidsinstructies en emergency exits aangewezen zouden krijgen, ging alles weer aan en bleek dat het een aggregaat was om alles aan te drijven. Why not hey. De dag afgesloten met cheap ass cocktails aan het strand. Pff, hard werken hoor..

En toen was het 17 maart en dat is natuurlijk…. St Patricksday! Super leuk om dat een keer te vieren want dat hadden we nog nooit gedaan, en nu waren er toeristen en kroegen genoeg om alle jaren in 1 keer te zuipen, uhhmm.. vieren. En er was nog iets.. Och verrek, Mark werd 62. 26 dus. Wat een dijenkletsers. Mark mocht de hele dag kiezen wat we zouden doen en hij heeft het er van genomen. Na het ontbijt bij het resort wilde hij graag over de rotsen, door de bosjes en stukken strand naar het buurstrand –nog meer bounty en afgelegen- lopen. Tuurlijk, we hadden onze hike-badslippers aan dus kom maar op! Het strandje waar we uit kwamen was gelukkig super mooi, wit met blauwe zee, en dus gelukkig het survivallen op badslippers waard. Teruggewandeld naar ons strand, aan het strand geluncht en toen een Dr. Fish massage gedaan. Met je voeten in een uit de kluiten gewassen vissekom met weet ik niet wat voor vissen die alle oude, dode huidcellen van je voeten eten. Die van Mark hadden hun buikje rond maar Anne was niet lekker genoeg. I (Anne) take that as a compliment. De vissen waren wel lui –vertelde het 13jarige wijsneusje maar wel super leuke jongetje dat super goed Engels praatte- want de stroom was al een paar uur uitgevallen dus de vissen hadden geen zuurstof. Ah, vandaar die dode vissen die inmiddels werden aangevreten door de rest, oke. Na de vissenkom hebben we de rest van de middag op het strand gelegen en niets gedaan. Op de terugweg naar onze bungalow wilde Mark een massage door blinde mensen. Vooruit zei Anne, omdat je zo aandringt. Wauw, die mensen zijn sterk! En heel leuk om te bedenken wat die mensen tegen elkaar zeggen terwijl ze ons onderhanden nemen: Wow, die van mij heeft dikke billen, moet je eens voelen! Wij lagen met onze hoofden naar de grond dus er had van alles kunnen gebeuren zonder dat we het wisten. En daarna lagen we op onze rug, wat freaky kan zijn als je even je ogen open doet en een mens op je ziet hangen met alleen maar oogwit. Maar het was echt super, echt een aanrader! s Avonds lekker aan het strand gebarbequed, ofja, dat laten doen voor ons, met cocktails en tot slot de St. Patricksday party bij bar JJ’s playground. Daar onszelf beklad met glow in the dark verf –gewoon omdat het kan- en lekker biertjes gedronken. Een geslaagde verjaardag, aldus Mark.

De dag erna was vooral weer een niksdoendag in paradise. Het was super warm dus we hebben op het strand gehangen onder de parasol en ons verwonderd over hoe veel kinderen er rondlopen om dingen te verkopen (fruit, armbandjes, ansichtkaarten) en hoe veel bedelaars met missende ledematen er zijn. Echt opvallend veel hier, en eigenlijk sowieso in Cambodja. Buiten het vervullen van de eerste levensbehoeften eten, (cocktails) drinken, poepen en slapen hebben we lekker helemaal niets gedaan!

Zaterdag de 19e was de dag van de busrit naar Siem Reap in het noorden van Cambodja. Lange dag bussen (Mekong Express wederom!) en dus flink gaar toen we aan kwamen. Met de tuktuk rondgeraced op zoek naar een hotel maar veel was vol of duur dus dat was niet fijn. Uiteindelijk bij een guesthouse van een Australisch stel terecht gekomen (Angkor Voyage Guesthouse), super huiselijk en relaxed. Fijne, schone kamer en lekker centraal dus prima. Na het eten meteen naar bed, goed slapen voor de komende 3 dagen Angkor Wat!

De 20e, 21e en 22e waren de dagen van ons 3-daagse bezoek aan tempelcomplex Angkor Wat. Je denkt nu: Angkor Wat?? Het is een historisch werelderfgoed complex met oude steden en tempels. Vroeger leefden er veel mensen maar men is verhuisd naar de huidige hoofdstad Phnom Penh omdat er oorlog kwam met Thailand en omdat Phnom Penh dichter bij de rivier ligt, wat handig is. De stad is dus min of meer vergeten en weer herontdekt. Nu zie je er overblijfselen van stadsmuren en oude gebouwen en tempels en ingestorte delen en brokstukken. Zie de foto’s voor een duidelijk beeld :)
Met een tuktukchauf een dagbedrag afgesproken zodat hij ons alle dagen over het complex zou vervoeren. We hebben alles gezien, wat een hele klus is in de hitte!! Het waren vermoeiende maar wederom indrukwekkende dagen. We hebben 3 lievelingstempels: Ta Prohm, Bayon en Angkor Wat zelf. Elke tempel die we hebben gezien (in totaal 13) heeft iets eigens; een speciale functie en/of bouwstijl. Veel hadden wandtekeningen, heel erg mooi. En Angkor Wat is de grootste, namelijk 9 hectare en dus echt een stad, en daarmee het grootste religieuze monument van de wereld. Super gaaf om geweest te zijn! Op dag 3 hadden we het wel echt gehad en waren we moe en niet lekker, dus de rest van de dag bijgetankt om de dag erna weer door te reizen. Dat was de laatste dag Cambodja, op naar Thailand! Cambodja in een paar woorden: tempels, bedelaars, verkopende kinderen op straat, relaxte sfeer, fijne mensen, all day happy hour, Sihanoukville = paradise, vollenbak cultuur!

Woensdag de 23e zijn we met de bus naar Bangkok gegaan. Geen Mekong Express want die rijdt alleen in Cambodja en niet over de grens helaas! Maar deze rit was ook prima. Tot de grens in een grote bus, daar eruit en zelf onze weg gevonden naar de grensovergang voor een stempel en visum. Niet zo moeilijk, gewoon de menigte volgen, haha! Mensen zijn immers kuddedieren. KAK! We hadden op internet gelezen dat je een visum voor 30 dagen krijgt, maar dat blijkt dus maar 15 dagen te zijn als je over land de grens over gaat. Als je vliegt krijg je wel 30 dagen.. Echt vervelend want we hadden gepland om 20 dagen te spenderen in Thailand! Even reorganiseren dus.. Over de grens een miniraceauto in om naar Bangkok te gaan. Ja, eigenlijk was het natuurlijk een minibus maar deze chauf wilde denken we graag op tijd naar moeders de vrouw ofzo. Wegen en verkeer wel beter georganiseerd dan in Vietnam en Cambodja en veel beter wegdek, maar de inhaaltrucjes zijn spannender. Men rijdt links en haalt door het midden in. En soms tegelijk met de tegenligger, dus 4 naast elkaar. Op zich gaat dat wel, tenzij de inhalende tegenligger en enorme vrachtwagen is waar de minibus waar je in zit met 120 km per uur recht op af raced en net op tijd toch de andere zijkant kies. AARGH! Anne’s wangen waren rood van het handen voor dr gezicht houden.
In de bus hebben we trouwens Theo ontmoet, een 20 jarige Duitser die ook in ons hotel in Siem Reap zat en nu ook in de bus naar Bangkok dus. Leuk mee gekletst, aardige kerel. Hij is al 6 maanden weg en heeft nog maar een maandje te gaan, precies andersom dan wij dus.
Eerste indruk Bangkok: gezellige sfeer, toeristisch maar niet te, meer westers en beter georganiseerd dan voorgaande landen, behulpzame mensen, redelijk goedkoop, wel vies. Slaapplekken zijn overigens opvallend duur in verhouding tot eten en drinken! Hotel gezocht en gevonden: Lamphu house. Prima, schoon, geen klagen! Met Theo een hapje avondeten gedaan en op tijd naar bed, morgen sightseeien!

Donderdag afgesproken met Theo voor een dagje triosightseeien. Ook wel eens leuk, wat andere aanspraak. En goed om ons Engels te oefenen :D We zijn begonnen met het ontdekken van het feit dat de boot over de rivier hier een ideaal vervoersmiddel is en vervolgens dus per boot naar de Wat Pho ofwel de liggende Buddha gegaan. Echt een belachelijk groot, goud, op de zij liggend Buddhabeeld, echt heel mooi! Er was een complexje om het beeld heen met nog meer Buddhabeelden en gebouwtjes met hele andere bouwstijl dan die we tot nu toe hebben gezien. Hier is het veel Eftelingachtiger, zoals de hoofdingang van de Efteling met de puntdaken en dan alles met veel versiersels, glim en tierelantijnen. Vooral Anne vindt dat wel een leuke bijkomstigheid. We zijn langs het Royal Palace gegaan maar niet erin omdat het eigenlijk gewoon schreeuwend duur was en we dat er niet voor over hadden. De buitenkant want weer Eftelingish dus ook leuk om te zien. We wilden nog naar Chinatown en kregen de tip om dat met de local bus te doen. Wat een belevenis ook weer zeg! Crappy bus, deuren gewoon open en iedereen springt in en uit wanneer het uit komt. Een aardige oude meneer hielp ons door te zeggen waar we onszelf uit de bus moesten werpen en dat ging goed. Chinatown is echt gaaf! Heeeel veel Chinezen –duhhh-, marktjes, kraampjes, bizarre producten en zelfs chinese tempels. Na daar rondgelopen te hebben, zijn we met de boot weer terug gegaan en hebben we s avonds nog lekker Indiaas gegeten met Theo en een ander Duits stel wat Theo had ontmoet. Na het eten naar Kaosan Road, de mainstreet waar dus wel schreeuwerige clubs en foute toeristen en heeeel veel kraampjes zijn. Wel een leuke sfeer, we hebben ons geen moment niet op ons gemak gevoeld. Daar nog wat gedronken en een dansje gewaagd. Onderweg kom je daar tuktukchaufs tegen die je naar de pingpongshow willen brengen. En nee, dat is geen tafeltenniswedstrijd. Het is een show met vrouwen die met hun geslachtsdeel pingpongballen kunnen schieten, maar ook bierflesjes kunnen openen, bananen kunnen pellen, cola kunnen drinken en ga zo maar door. Anne kreeg al pijn als ze er alleen maar aan dacht. Stiekem waren we wel nieuwsgierig maar het was erg duur dus helaas blijft het bij onze eigen fantasie over hoe dat er aan toe moet gaan..

Vrijdag weer een dagje triosightseeien, was goed bevallen met onze Theo! We zijn met de skytrain, soort metro maar dan dus boven ipv onder de stad, naar het zaken-/shoppingmalldeel van de stad geweest. Helaas was alles in de shoppingmalls even duur als in Nederland dus niets gescoord. We zijn op de Baiyoke Tower geweest; het hoogste hotel ter wereld en 309 meter hoog. We zijn op de 84e verdieping geweest en daar voelde je echt dat de toren heen en weer ging door de wind, heel bizar gevoel! Natuurlijk een enorm uitzicht daar, heel gaaf. Bangkok heeft heerlijk sightseeingweer want het is lekker warm maar geen brandende zon en door de smog is het niet helder dus dat is op zo’n toren even minder. Niets aan te doen, we konden nog super ver kijken! Na de toren nog rondgewandeld in dit deel van de stad en toen weer terug richting hotel. s Avonds laat gegeten en vervolgens naar de club waar we gisteren waren want vanavond kwam DJ Patrick uit The Netherlands! En tot onze verbazing draaide hij nog goed en leuk ook! We hebben ons kapot gelachen om alle Thaise vrouwtjes daar. Het is namelijk in deze cultuur normaal dat vrouwen en vrouwen en mannen en mannen heel lijflijk zijn en dat heeft Anne moeten ontgelden. Er hebben in haar hele leven nog niet zo veel vrouwen aan haar billen gezeten en tegen haar aan gedanst als deze avond. In het begin was dat gek, maar daarna zie je dat ze het allemaal doen dus ach, we integreren maar mooi in de cultuur zullen we maar zeggen! Haha! We hebben ons enorm vermaakt en weer –weer? Ja, alweer.- een leuke dag achter de rug! Bangkok is super!

En toen waren we eindelijk bij vandaag! YEAH! Vandaag zijn we naar de grootste markt die je je kunt voorstellen geweest. Het is een weekendmarket en er komen gemiddeld per dag 200.000 bezoekers, echt abnormaal. Het was dan ook erg druk! Er is een overdekt deel met veel kleine kraampjes en een deel buiten met wat meer ruimte, dus we gingen voor een ronde in het onoverdekte deel. Echt, we kwamen ogen te kort! Zo veel te zien, ruiken, horen en beleven, ongelofelijk. Na alle indrukken hebben we alles op zn Thais uit ons laten kneden door middel van een Thaise rug- en schoudermassage. Hardhandig maar heerlijk! Daarna weer Indiaans gegeten en nu zitten we te pc’en om jullie up te daten!
En ik geloof dat dat wel gelukt is, want wat is het weer veel he. Tja, we kunnen er ook niets aan doen, we maken nu eenmaal veel mee! En de tijd begint steeds sneller te gaan voor ons gevoel! We moeten echt al goed nadenken om te herinneren wat we allemaal gedaan hebben in de afgelopen 6 weken. Iedere dag was bijzonder.

We moesten onze plannen reorganiseren omdat we dus maar een visum voor 15 dagen hebben ipv voor 30 dagen en we hebben er voor gekozen om Chiang Mai in het noorden, met pijn in ons hart, te skippen. We moeten hoe dan ook naar het zuiden omdat we daar de duikcursus gaan doen en het is dan qua tijd niet haalbaar om nog via het noorden te gaan, helaas! Wel typisch want dat besloten we eergisterochtend en een paar uur later hoorden we dat er in het noorden een aardbeving is geweest. No worries, wij hebben er niets van mee gekregen en gaan die kant dus ook niet meer op!
Morgen gaan we naar Khao Yai National Park, vlakbij Bangkok, en daar gaan we 2 dagen dieren en natuur kijken en beleven. Een mooie afwisseling na de drukke, vieze maar toch super fijne grote stad. Dinsdag de 28e gaan we met de nachttrein –jaja, we durven weer- naar Koh Tao, ons duikcursuseiland. Heerlijke vooruitzichten dus! Ons hoor je nog steeds niet klagen! :D Gelukkig voor jullie schijnt de zon al 2 hele dagen in Nederland... :P Das gemeen, sorry.

Tot slot willen we onze grote, grote dank uiten aan onze collega’s van de appie!! Want wij hebben van hen fotoruimte voor 300 foto’s op onze site gehad en dat vinden we echt super! Heel tof dat we dat zo maar krijgen en we zullen alle 300 de plekjes benutten! Bedankt!!
Daar op aansluitend de opmerking dat er foto’s zijn toegevoegd aan het verslag van Hue, Hoi An en Nha Trang. Beter laat dan nooit zullen we maar denken.

ZO! BAM! Nu zijn we weer helemaal bij de dag! En hebben we jullie weer een avondvullend programma bezorgd, haha! We hopen wederom dat jullie ons verhaal met plezier lezen en horen graag van jullie.

Veel Thais liefs!
Mark en Anne